กลิ่นที่หอมหวน มิวสิค version fiction BNK48 #เฌอสิค

ข้อมูลเบื้องต้น

มาต่อกับภาคที่เป็นมิวสิคนะคะ ก่อนหน้านี้ลืมบอกว่า เป็นฟิคที่เคยแต่งลงกลุ่มเพราะฉะนั้นใครที่อยู่กลุ่ม bnk ก็ไม่ต้องตกใจค่ะ เพราะคนแต่งคนเดียวกัน

ก่อนหน้านี้ 

“พี่มิวๆ" เสียงของซัทจังดังขึ้น

“อะไรหรอซัทจัง" ฉันหันไปหาและ…

“!!!”

กลิ่นน้ำหอมพุ่งพวยกระทบเข้าใบหน้า

“อะไรอ่ะ…” แหวะ..ขมคอเลย น้ำอะไรอ่ะ กลิ่มหอมแปลกๆแหะ

“น้ำหอมไงพี่มิว" อีกเสียงพูดขึ้น

“เปี่ยมหรอ!! นี่แกล้งกันใช่ไหมเนี่ย!!” ฉันหันไปว๊ากใส่เปี่ยมที่กำลังยิ้มหน้าระรื่น

น้ำหอม? ทำไมกลิ่นมันแปลกๆอ่ะ

“ขออีกรอบไหมพี่มิวสิค เดี๋ยวฉีดให้ใหม่" ซัทจังพูดเสนอความคิดเห็น

“….” ฉันนิ่งเงียบพร้อมส่งสายตาดุนิดๆ ไปให้

“สรุปแล้วมันคือน้ำหอมอะไร" ฉันถาม

“น้ำหอม…เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาบอก พรุ่งนี้มาบอกผลด้วยนะพี่มิวสิค" ทันทีที่พูดจบเปี่ยมก็คว้าเเขนเอาซัทจังออกไปทันที

อะไรกันล่ะเนี่ย!! ทำตัวน่าสงสัยจริง!! เอาเถอะ ช่างมันล่ะกัน อื่อ..เดี๋ยวก่อนกลับบ้านก็บอกพี่เฌอก่อนล่ะกัน..

พี่เฌอ พี่เฌอ อ่ะ!! อยู่นั้นไง

“พี่เฌอออออ" ฉันเรียกพร้อมเดินเข้าไปหาเหมือนทุกที

พอได้มาคุยกันก็ไม่รู้นะว่าทำไมถึงได้รู้สึกสบายใจและผ่อนคลายทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน อาจจะเป็นเพราะพี่เขาดูพึ่งพาได้และดูใจดีด้วยล่ะมั้งเลยรู้สึกไว้ใจพี่เขา ถึงแม้เขาจะขี้บ่นไปหน่อยก็เถอะนะ

พอบอกว่าจะกลับด้วยแล้วทำไมพี่เฌอถึงได้…จ้องมาด้วยสายตาแปลกๆ แบบนั้นด้วยอ่ะ พอถามก็บอกว่าไม่มีอะไรๆ ทั้งๆที่มีแท้ๆ ใครๆก็มองออกไม่ใช่หรอ? 

ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย มีอะไรหรือเปล่านะ?  แต่สายตาของพี่เขาดูแปลกจริงๆนะ มันแบบ…บอกไม่ค่อยถูกเท่าไหร่แต่มันแปลกอ่ะ!! ระหว่างที่นั่งรถไปและคิดเรื่องนี้ไปได้สักพักก็ดันเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว..

“นอน…อีกเเล้ว" เสียงของพี่เฌอที่พูดอะไรซักอย่างแต่ฟังไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ พอคิดที่จะลืมตาก็..

อ่ะ!! หมอน!!? เอาหมอนมาให้หรอ? หรือว่าที่บ่นเมื่อกี้จะบ่นว่านอนหักคออีกแล้ว? ใช่ไหมหว่า…

พอลองอยู่นิ่งๆ ไปได้ไม่ทันไร ลมร้อนก็สะกิดที่แก้มมันทำให้รู้สึกแปลกๆ ลมหายใจมันค่อยๆ ขยับเขยื้อนเข้ามาจนหัวใจเริ่มเต้นระรัว..

ใกล้!!! ใกล้เกินไปแล้ว!! พี่เฌอคะ!! พี่เฌอคิดจะทำอะไรกันคะ!!? ยิ่งพี่เฌอขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ เราก็ยิ่งเกร็งจนตัวเเข็ง จากในตอนแรกแอร์ในรถมันเย็นจนรู้สึกหนาว แต่ตอนนี้กลับร้อนวูบวาบไปหมด

มือของพี่เฌอมันร้อนจนรู้สึกเหมือนโดนลวกค่อยๆ ไล่ลงจากสันจมูกลงมาจนถนริมฝีปากก่อนที่จะ…พะ พะ พี่เฌอคะ!! ตรงนั้นมัน!!!! สัมผัสจากมือที่ร้อนนั้นลูบไล้จากต้นคอลงมา ถึงจะรู้สึกเคลิบเคลิ้มแต่ก็รู้สึกกลัวอยู่นิดหน่อย

ไม่นานสัมผัสอันนุ่มนวลและอ่อนโยนก็เข้ามาแทนที่ความตื่นตระหนก จนดูดกลืนความตกใจออกไปจนหมดสิ้นในหัวตอนนี้มีแต่ภาพสีขาวโพลน รสชาติที่หวานละมุนลิ้นจนไม่อาจต้านทานได้มันช่าง…

“อื้ออ" ความทรมานจากสัมผัสที่ได้มามันมากจนทนไม่ไหว เสียงครางหวานที่ดังออกมาจากลำคอมันทำให้ทั้งพี่เฌอและฉันเองก็ยังตกใจ ถึงพี่เฌอจะออกไปแล้วแต่ความหวานจากสัมผัสมันก็ยังคงติดอยู่ที่ปลายลิ้น 

มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ!! ทำไมจู่ๆ พี่เฌอก็…

พอลองเหลือบตามองพี่เฌอ ก็เห็นใบหน้าที่แดงก่ำพร้อมกับดวงตาที่วูบไหวนั้น…ยิ่งมองก็รู้สึกเหมือนกับกำลังถูกดึงดูดให้เข้าหา สัมผัสนั่น เป็นของจริงสินะ มันไม่ใช่ความฝัน…

พอนึกถึงใบหน้าของฉันมันก็เริ่มร้อนผ่าว ฉันเลยต้องสลัดความคิดเหล่านั้นออกไปก่อนที่จะหลับไปอีกครั้ง….

“มิว… …สิค" เสียงของพี่เฌอดังเข้ามาที่ข้างหูอีกครั้ง พอหันมาก็พบกับพี่เฌอนัางอยู่ข้างๆ…

“พี่เฌอ..หมอนมาไงอ่า…” พอพูดจบภาพความรู้สึกก่อนหน้านี้ก็โผล่เข้ามาในหัวทันที…

หว่า..เริ่มรู้สึกเขินขึ้นมาอีกแล้ว…หน้าแบบนั้นคงคิดอยู่สินะว่า น้องเขาหลับคงไม่รู้เรื่องหรอก…อะไรแบบนั้น..ขอโทษนะคะที่เฌอแต่หนูรู้สึกตัวอยู่นะคะ…ว่าพี่ทำอะไร…

หลังจากลงรถพี่เฌอมาแล้วข้อความจากซัทจังก็เด้งขึ้นมา

'พี่มิวเป็นไงบ้าง' 

'หมายถึงอะไร' ฉันตอบแชทซัทจังไปสักพักก็มีข้อความตอบกลับมาว่า…

'ก็น้ำหอมนั่นอ่ะ…มันเป็น…น้ำหอมที่…' 

พออ่านข้อความที่ซัทจังส่งเข้ามาทำให้ฉันแทบจะเป็นลม…

'มันเป็นน้ำหอมชื่อ เฮทเลิฟ ค่ะ มันเป็นน้ำหอมที่เปี่ยมไปขอเพื่อนที่สั่งมาเล่นๆ อ่าค่ะ' 

'พี่มิวสิคคะ ขอโทษนะคะ ที่เล่นอะไรแปลกๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าคะ?'

'พี่มิวสิค' 

'พี่มิวสิคคะ'

ฉันเลิกอ่านแชทจากซัทจังและมุ่งตรงไปยังห้องนอนและรีบอาบน้ำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หน่อยยายเด็กพวกนี้นิ เล่นอะไรแผลงๆ จนเกิดเรื่องจนได้!!

งั้นที่พี่เฌอ…

พอนึกถึงสัมผัสนั่นมันก็ทำให้รู้สึกเขินจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด อ่า โถ่!! แบบนี้จะไปมองหน้าพี่เข้าติดไหมเนี่ยยย!!! คอยดูนะ!! ต้องเอาคืนให้สาสมเลย คอยดู!!!